چکیده :

در سال گذشته وقتی در این دبستان مشغول خدمت بودم با دانش آموزی مواجه شدم ؛ که نه تنها روند آموزش را در کلاس درس دچار اختلال کرده بود بلکه نظم وانضباط مدرسه را برهم زده بود . او دارای اختلالات رفتاری از قبیل  شلوغي غير نرمال ، مسخره كردن ديگران، اذيت دادن کردن ديگر دانش آموزان ،حسادت ، بي حوصلگي ،فحش دادن به ديگران ، لجبازي ، تنبلي بود. با توجه به اطلاعات بد ست آمده سوالات زير براي رفع مشكل او در ذهن من ايجاد گرديد:

1- آيا تربيت غلط او، موجب اختلال رفتاري ايشان شده است ؟

2- آيا به خاطر روايط غلط با وی، ايشان دچار خود پنداري منفي از خود شده است؟

3-  آيا او دچار كمبود محبت شده است؟

4-  آيا او با رفتارهاي خويش مي خواهد د يگران را به خود متوجه سازد؟

5- چه راه حل هايي براي مشكل وجود دارد؟؟

براي گرد آوري اطلاعات روشهاي متعددي وجود داشت؛ با توجه به موضوع پژوهش ، به نظر مي رسید كه باید از چند روش به صورت تركيبي براي جمع آوري اطلاعات استفاده نمایم . در اين پژوهش روشهاي مشاهده ، مشاهده مشاركتي و مصاحبه را انتخاب نمودم. برای کاهش حسادت ، شرکت دادن فرد در گروه  و احساس مسئولیت فرد نسبت  به گروه باید انجام شود  لذا ازوالدین فرد خواسته می شود که بین فرزندان تبعیض قائل نشوند و رفتارشان نسبت به فرد ملایم گردد.برای کاهش پرخاشگری و لج بازی ؛ از والدین دانش آموزخواسته شد که بین فرزندان تبعیض قائل نشوند و با فرزندان خود با ملایمت ومهربانی رفتار کنند و ویژگی های مثبت فرزند خود را با تشویق تقویت نمایند. تا فرزند دچار کمبود محبت نگردد .  به نظر می رسد یکی از علتهای  اساسی پرخاشگری و لج بازی تبعیض و کمبود محبت بایدبه  فرزند خود بر چسب های مثبت بزنند  تا کودک باور کند که واقعاً دارای  ویژگی های مثبت است .براي كاهش ضعف تحصيلي ، از بين بردن مشكلات عاطفي توسط والدين ومعلم مربوطه ، ايجاد انگيزه ، تقويت ويژگي هاي مثبت ، شكوفايي اعتمادبه نفس كودك ، توجه لازم به كودك ، تغيير نگرش كودك نسبت به خود از جمله عواملي هستندكه مي توانند ضعف تحصيلي دانش آموزرا كاهش دهند.

مقدمه :

ناسازگاری دانش آموزان ، یکی از مسائلی است که معمولاً معلمان با آن مواجه هستند . یکی از عوامل بازدارنده در امر تحصیل ، اختلالات رفتاری می باشد . معلّمان در برابر اختلالات رفتاری ، به شکل های متفاوتی از خود عکس العمل نشان می دهند . برخی از معلّمان آنان را به شدّت سرکوب می کنند . بعضی از معلمان ، در مقابل آنان کو تاه می آ یند ؛ بعضی دیگر آنان را به حال خود رها می کنند . امّا  واقعیت این است که در این حالت مشکل ادامه خواهد یافت و مشکلات دیگری نیز به دنبال خواهد آورد .

به نظر می رسد راه منطقی این است که وقتی مشکلی در کلاس پیش می آید ؛ بهتر است ابتدا آن مشکل شناسایی شود سپس  به صورت علمی مورد بررسی قرار گیرد . بعد از آن راه حل هایی جهت رفع مشکل پیدا کرده و به صورت عملی آن مسئله رفع گردد.